Libremente

Nós queriamos libremente
comer o pan de día. Libremente

mordelo, masticalo, dixerilo sen medo
libremente falando, cantando nas orelas
dos ríos que camiñan pra o mar libre.

Libremente, libremente
nós queriamos somente
ser libremente homes, ser estrelas
ser faíscas da grande fogueira do mundo,
ser formigas, paxaros, miniños,
nesta arca de Noé na que bogamos.

Nós queriamos libremente surrir,
falarlle a Dios no vento que pasa
-no longo vento das chairas e dos boques-
sin temor, sin negruras, sin cadeas,
sin pecado, libremente, libremente
coma o aire do mencer e das escumas.

Coma o vento.

Mais iste noso amor difícil rompeuse,
-vidro de soño fráxil-
nun rochedo de berros,
e agora non somos máis que sombras

Celso Emílio Ferrero